عکس| درختان باستان این شکلی بودند

آفتاب‌‌نیوز :

فسیل‌های درختی تازه کشف شده از منطقه نیوبرانزویک کانادا، داستان درختان باستانی را بازنویسی می‌کنند و ویژگی‌هایی را آشکار می‌کنند که تاکنون فاش نشده بود.

این فسیل‌ها که شامل ساختار تاج سه‌بعدی غیرمنتظره‌ای هستند، نگاهی بی‌نظیر به مورفولوژی درختان با قدمت ۳۵۰ میلیون سال ارائه می‌دهند.

این گونه درخت فسیل شده با نام علمی Sanfordiacaulis densifolia نام‌گذاری شده است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

رابرت گاستالدو از کالج کولبی در واترویل (Colby College in Waterville) می‌گوید: روشی که این درخت در اطراف تنه دوکی شکل خود در طول کوتاهی از تنه، با تعداد زیادی برگ‌های بسیار بلند تولید می‌کند، شگفت انگیز است.

این یافته فسیلی بسیار مهم است، به ویژه با توجه به اینکه بیشتر درختان فقط به عنوان تنه و بدون هیچ نشانه‌ای از برگ‌ها یا اشکال کلی حفظ می‌شوند.

بر اساس بیانیه مطبوعاتی پژوهشگران این مطالعه، حفظ این فسیل به دلیل دفن شدن آن در یک شکاف در یک دریاچه باستانی ناشی از زلزله رخ داده است.

درخت کهنسال شبیه به درخت سرخس
این درخت باستانی تازه کشف شده شبیه به درخت سرخس یا نخل است که آن را به یک کشف شگفت‌انگیز تبدیل می‌کند، زیرا نخل‌ها خیلی دیرتر در اسناد و سوابق ثبت شده ظاهر شده‌اند.

با این حال، بر خلاف سرخس‌ها و درختان خرما که برگ‌های کمتری در بالای خود دارند، این درخت فسیل شده بیش از ۲۵۰ برگ در امتداد ساقه خود دارد.

گاستالدو می‌گوید: در مقابل، این درخت بیش از ۲۵۰ برگ را در اطراف تنه خود دارد که هر برگ تا ۱.۷۵ متر امتداد داشته است.

وی افزود: ما تخمین می‌زنیم که هر برگ حداقل یک متر دیگر قبل از نابودی رشد کرده است.

این بدان معنی است که این درخت دارای یک سایبان متراکم از برگ بوده است که حداقل ۵.۵ متر در اطراف تنه آن که تنها ۱۶ سانتی‌متر قطر داشته کشیده شده بوده‌اند.

پژوهشگران بر این باورند که Sanfordiacaulis نشان دهنده اولین شواهد مستند از رشد درختان کوچک‌تر در زیر یک تاج جنگلی بلندتر است.

علاوه بر این، شواهد قابل توجهی از زندگی گیاهی متنوع در دوره کربونیفر اولیه ارائه می‌دهد.

کَربُنیفِر (Carboniferous) یا زُغالین‌بَر یکی از دوره‌های زمین‌شناسی از دوران دیرینه‌زیستی است که از پایان دِوونین در ۳۵۸.۹ میلیون سال پیش تا آغاز پرمین در ۲۹۸.۹ میلیون سال پیش طول کشید.

گاستالدو می‌گوید: همه ما یک مفهوم ذهنی از شکل درخت، بسته به اینکه در کجای این سیاره زندگی می‌کنیم، داریم.

وی افزود: فسیلی که ما آن را گزارش می‌کنیم، منحصر به فرد و دارای شکل رشد عجیبی در تاریخ حیات روی زمین است.

این یکی از آزمایش‌های تکاملی در دورانی است که گیاهان جنگلی تحت تنوع زیستی قرار گرفتند و به نظر می‌رسد که عمر کوتاهی دارد.

این یافته‌ها در مجله Current Biology منتشر شده است.

منبع: خبرآنلاین

منبع: آفتاب

کلیدواژه: درختان باستان فسیل

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت aftabnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «آفتاب» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۶۸۳۵۶۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

کشف بقایای یک سکونتگاه 7 هزارساله در صربستان (+عکس)

 باستان‌شناسان یک سکونتگاه بزرگ نوسنگی ۷۰۰۰ ساله را نزدیک روستای یارکوواتس در صربستان کشف کرده‌اند. این کشف توسط تیمی از Cluster of Excellence ROOTS انجام شد؛ طرحی که توسط چندین موسسه تحقیقاتی از سراسر جامعه دانشگاهی راه‌اندازی شد. 

به گزارش فرادید، یک مطالعه ژئوفیزیکی منجر به کشف یک سکونتگاه ۱۳ هکتاری با خندق‌های دفاعی نزدیک رودخانه تیمیز در استان وویوودینا صربستان شد. بر اساس اشیایی که در محل پیدا شدند، این سکونتگاه با فرهنگ وینچا مرتبط است؛ مردمان دوره نوسنگی که در جنوب شرقی اروپا بین ۵۴۰۰ تا ۴۵۰۰ قبل از میلاد می‌زیستند.

این فرهنگ که Vinča-Belo Brdo نام‌گذاری شده، بیشتر به دلیل ساخت سکونتگاه‌های بزرگ شناخته شده که بسیاری از آن‌ها به طور قابل‌توجهی بزرگ‌تر از سایر سکونتگاه‌های فرهنگی معاصر خود در اروپا بودند. 

فین ویلکس، دانشجوی دکترا و از رهبران تیم می‌گوید: «سکونتگاهی به این بزرگی واقعا دیدنی است. داده‌های ژئوفیزیکی هم به ما ایده روشنی از ساختار ۷۰۰۰ ساله محوطه می‌دهند.» 

ناهنجاری‌های زاویه‌دار سیاه که در فیزیک زمین آشکار است، گواه تعداد زیادی خانه‌های سوخته است، به این معنا که شاید این شهرک در جریان درگیری رها یا ویران شده باشد. 

شواهد باستان‌شناسی از دیگر مکان‌های وینچا، باستان‌شناسان را به این حدس سوق داده که رقابت بین‌گروهی، درگیری و خشونت احتمالی، شاید از ویژگی‌های این منطقه در دوره نوسنگی بوده است. 

آثار مادی فرهنگ بنات (۵۴۰۰-۴۴۰۰ قبل از میلاد) نیز در این محل کشف شده است؛ مردمی محلی که در منطقه بنات در حوضه پانونی ظاهر شدند. فین ویلکس می‌گوید: «این نیز قابل‌توجه است، چون تنها چند سکونتگاه با آثاری از فرهنگ بنات از صربستان کنونی شناخته شده است.» 

این تیم در طول همین کمپین تحقیقاتی، چندین ویژگی مدور از دوران نوسنگی پسین را در مجارستان به همراه شرکایی از موزه یانوس پانونیوس در پچ بررسی کردند. این به اصطلاح «راندِل‌ها» به فرهنگ لِنگیل (۵۰۰۰/۴۹۰۰-۴۵۰۰/۴۴۰۰ قبل از میلاد) نسبت داده می‌شوند.

کانال عصر ایران در تلگرام